کد مطلب:36101 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
[صفحه 132] «و مثل كسیكه فریفته ی دنیا شود مانند مثل گروهی است كه در منزلی پر نعمت و آب و گیاه باشند لیكن ماندن آنان در آنجا فراهم نباشد و بخواهند به منزلی خشك و بی آب و آبادی بروند كه هیچ چیزی ناراحت كننده تر، ناخوش آیندتر، دشوارتر و هولناك تر در نزد آنان از جدا شدن از منزلی كه در آن بودند و رفتن به سوی آنچه كه به آن روی آورده و ناگهان وارد آن می شوند نیست» انسان مغرور به دنیا و كسیكه فریب این ظواهر را خورده او بهترین جا و عالیترین مكان و اقامتگاه را همین جهان می داند، او هرگز نمی تواند توجه به جهان دیگر كند و به یاد عالم ابدی باشد و علاقه ی به آخرت او را به سوی عبادت و بندگی خدا سوق دهد كه روی آوردن به عالم دیگری، روی آوردن به منزل خشك وبی آب و آبادی است برای كسیكه غرق در نعمت و شادی باشد. [صفحه 133]
(و مثل من اغتر بها كمثل قوم كانوا بمنزل خصیب فنبا لهم الی منزل جدیب فلیس شی اكره الیهم و لا اقطع عندهم من مفارقه ما كانوا فیه الی ما یهجمون علیه و یصیرون الیه)
صفحه 132، 133.